Aşk-ı Kübra: Gel geç ey gönül

18 Temmuz 2009 Cumartesi

Gel geç ey gönül

http://4.bp.blogspot.com/_lrSwLpc7sTk/SGFJt4Jd82I/AAAAAAAAABE/65CiLvTgQMw/s320/ship_by_evrem%5B1%5D.jpg

Değmez hiç bir liman için gemileri yakmaya, hayatında bir çok liman olacaktır. Bir çiçekle bahar gelmeyeceği gibi bir limanlada hayatın yaşanmayacağı anlamına gelmez.. Koy ver kendini başka limanlara dönüp bakma arkana. Aç yelkenlerini rüzgaralara inat gül hayatın kahpelik yüzüne. Değiştir felsefeni bırak felsefeyi bilimden ayıran birikmişlik özelliğini. Kendine yep yeni bir felsefe bul. Aşktan yanan değil aşktan yakan, ağlatan bir felsefen olsun ve gel geç şu imtihan dünyasından..

Mehmet Adın

2 yorum:

Kelimelerin Ahengi dedi ki...: Yakmak dindirecek midir gönül yangınını?; 22 Temmuz 2009 03:18
cografyacı dedi ki...: aşk ateşte yürümek gibi birşey aşkı istiyorsan yanmayı da isteyeceksin.Aşık yanarken maşukta yanmalı, maşuk yanarken aşıkta yanmalı bence aşk bu...; 22 Temmuz 2009 09:27

Yorum Gönder

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.