10 Kasım 2009 Salı

Vuslat-İskender Pala



''Arz-ı hâl etmeye câna seni tenhâ bulamam
Seni tenhâ bulacak kendimi aslâ bulamam ''
Ulvi

“Sevgilim ! Halimi (yani aşkından dolayı başıma gelenleri ve isteklerimi) arz etmek için seni tenha bulamıyorum. Seni tenha bulunca da kendimi asla bulamıyorum.”


Bu ne müthiş bir beladır ki mâşuku görünce âşık kendini kaybeder, cununa varır. Bir bakıma güneş doğunca yıldızların kaybolması gibi bir şey. İşte vuslata hiç ulaşamayan Divan şairinin âşıklık teamülü bu bir beyitte özetlenmiş durumdadır. O sevgilinin çevresini daima rakiplerle dolu görür.

Onu yalnız görüp kulis yapması mümkün değildir. Dahası, bunu aklına bile getiremez. Çünkü bunun hayali mübah ise de vukuuna imkan yoktur ve imkan bulan da olmamıştır. Aşık bu yüzden, böylesi bir ihtimal üzerinde durmaz, abesle iştigal etmez. Oysa büyük düşünmek lazımdır; ruzigarın ne yandan esip nereden döneceği belli değildir. Şairin hayalinin bile erişemediği bu hadise, bir mutlu tesadüfle ayağına geliverecek olursa işte böyle şaşırır kalır, kendini kaybeder asla bir daha bulamaz.

İskender Pala
Müstesna Güzeller

2 yorum:

Unknown dedi ki...

hocam etkisinden çıkamadın galiba aşkın:))
güzel yazıymış
ya bir ricam olacak bloga girince şiir başlıyor ya okuduğumu anlayamıyorum tıklanınca çalacak şekilde ayarlasan:))

cografyacı dedi ki...

evet çok haklısınız ondan ben bile rahatsız oldum yani değiştireyim onu ben :)