13 Ocak 2010 Çarşamba

Arif olan anlar...



Âriflerden biri,

çamurlu kaygan bir yolda, eteklerini toplayarak, dikkatli adımlarla yürüyordu.

Fakat bütün çabasına rağmen düştü.

Her tarafı çamur olduğu için, artık serbestçe yürümeye başladı.

Bir taraftan ağlıyor ve:


“İşte, günaha düşmeden önce günahlardan sakınan adamın hali budur. Bir defa, iki defa... Günaha düştükten... sonra, artık aldırış etmeden onun ortasında yürümeye başlar!”

diyordu.

2 yorum:

leyla dedi ki...

ta ki karşımızda tertemiz bayramlığı ile yürüyen bir kız çocuğu görünceye dek.

sufi dedi ki...

Şiraze bir kaçtı mı dağılır bütün sayfalar.