Aşk-ı Kübra: Ağyarı Sürüp

10 Eylül 2010 Cuma

Ağyarı Sürüp

ağyarı sürüp gönlüm evin halvet edindim
ta kim gele o yar ana mihman ola bir gün
~~

"bir gün o sevgili gelsin misafir olsun diye, gönül evimden yabancıları çıkardım. gönül evimi boş bıraktım"

1 yorum:

sufi dedi ki...: Garip Hafız'ın dediği gibi pür-nur edelim, mamur edelim ki gönülleri gelsin otursun sevgili.
"Kenz açılmaz şol gönülde tâ ki pür-nûr olmadan
"Mûtû kable en temûtû" sırrına mazhar olmadan."; 10 Eylül 2010 07:00

Yorum Gönder

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.