Aşk-ı Kübra: Sevgili Dost

11 Eylül 2010 Cumartesi

Sevgili Dost

Bu bayramda hangi elleri öptün,bana da haber ver.Günahkar dudakların siyah lekeler bırakacağı beyaz bir el bulabildin mi?Yoksa sen de benim gibi katrandan ellere mi yapıştırdın,kömürden dudaklarını!Yoksa sen de mi çağırdın yardımına çocukları:

"Ah çocuklar!Kapı kapı dolaşıp,şeker toplayan çocuklar!Bırakın, ...öpelim ellerinizi.Siz bize şeker verin! "

Ali Ural

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.