Aşk-ı Kübra: Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü

6 Mart 2011 Pazar

Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü

Bir, hüzün ülkesine, gömülüp kaldı adım,
Kapanıyor,
kapanıyor yüzüme aralanan kapılar,
Sana hicret eden bir Kureyş,
bir Kureyş de ben, ben, olsaydım,

Yağmur, sayrılığıma seninle derman düştü
Beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü
Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün
Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü

Nefesinle yeniden çizilecek desenler
Çehreler yepyeni bir değişim geçirecek
Aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler
Anneler çocuklara hep seni içirecek
Yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin
Sana mü'mindir sema; sana muhtaçtır zemin

Nurullah Genç

not: şiirin sadece bir bölümünü paylaştım

2 yorum:

Adsız dedi ki...: Bir donum noktasinda aklima rahman dustu.

gene buyuleyici misralarr; 6 Mart 2011 04:19
lâ dedi ki...: bu şiirin her mısrası ayrı etkileyicidir ancak gerçekten bu kısım bambaşka.
Şiiri bir de İbrahim Sadri ya da Dusrsun Ali Erzincanlı sesinden dinlemelisiniz kesinlikle.; 6 Mart 2011 05:05

Yorum Gönder

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.