Yitik Cennet

 "Cenneti, bulmak için yitirmek gerekiyordu"

Tam da bazı yitirişlerimin üzerine bu kitabı okumam tevafuk oldu. Her ne kadar bulmak istediğim Cennet olmasa da her ne kadar önemli olmasa da yitirişler acı veriyor. Fakat bu cümleyi okuduğum vakit yitirişlerimden yavaş yavaş lezzet almaya başladım.

Kitap Sezai Karakoç'un "Yitik Cennet" birinci baskı 1976 yılında basılmış. Kitap bölümler halinde "Adem, Nuh, İbrahim, Yusuf, Musa, Süleyman, Yahya, İsa, Son Peygamber diye ayrılmış. Her bölümde peygamberlerle ilgili olayları anlatıp bu olaylarda kendimizi bulup, kendimizi bize anlatıyor.

Bu kitap ilk sayfalardan altını çizdiğim yerlerden bazıları

 "Şeytansız insan (Âdem) düşünülemediği gibi (düşünülürse o insandan ne eser kalır) başka uygarlıkların soluğuyla karşılaşmayan bir uygarlık da düşünülemez. Güçlü uygarlığın, Âdem’in şeytanla karşılaşması, yenilir gibi olup düşmesi, sonra tövbe yolunu tutup tekrar güçlenmesi gibi, başka uygarlıklarla büyük ve köklü karşılaşmalar yapması gereklidir."

"Ah! Düşüşsüz insan! Benden övgü bekleme. Düşüşün tadını almayan insan! Senin , yücelerin serinliğinden, arılığından ne haberin vardır? Ruh gecesinin yedi katlı karanlığına batmamış yürek! Sana ışıklar ve aydınlıklar ne der?"

"Ademin Adem Cennetin cennet olabilmesi için atılan ilk adımdı Havvanın gelişi. İlk toplanış yeri olan cennetten bir dağılım başlayacaktı. Bir " dış"a doğru gidiş. "İç"in karışmasına bir "dış" dikiliyordu. Özlem yolu açılıyordu. Ademin kendine penceresi olan Havva. ikinci merhalede "dış"a açılan bir pencere bir köprü oluyordu"


"Her şey son ucuna gitmek zorundaydı. Şeytan şeytan olacaktı, yılan, yılan. Adem'in Adem olması için şeytanın, yılanın ve insanın cennet varlığı olmaktan çıkmaları, cennetin şartlarından faydalanlama kolaylığını yitirmleri, cenneti yitirmeleri gerekiyordu. Cenneti bulmak için yitirmek gerekiyordu."

"Bütün kapıların açılışı kadının varolşu ile başlar. Kadının varoluşu ve hele varlığıı duruşuyla. Kadın varlığını duyurduğundandır Adem de varlığıı duyurmaya başlamıştır"

"Uzaklaştırma yaklaştırma içindir. Ayrılık buluşmayı doğrudur. Yitirme, bulma arzusunu uyandırır"

"Her çağda, şartlar ne kadar ağır ve umutsuz olursa olsun inananlar için bir Nuh'un gemisi vardır. İnananlar ona sığınırlar ve onu felaketlerin yatıştırdığı veya erişemediği trajik çizgilerin durgunlaştığı bir yere ulaştırabilirse, kurtuluş yeniden başlayacak demektir. Her çağda her uygarlık ve her inanç grubu için böyle bir 'diriliş' umudu vardır.."