Aşk-ı Kübra: i'lem eyyuhel insan

9 Ocak 2015 Cuma

i'lem eyyuhel insan

i'lem eyyuhel insan!
"Hayatın söndü ancak bir şu'le kaldı. Ömrün geçti şuurun söndü, bir lem'a kaldı. Şöhretin gitti anca bir an kaldı. Zaman'ın geçti kabirden başka mekanın var mı? Bîçare! Aczine ve fakrına bir had var mı? Emellerin nihayetsizdir ecelin yakındır. evet böyle acz ve fakrınla iktidar ve ihtiyardan hâli bir insanın ne olacak hali?"

Mesnevi-i Nuriye

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.