Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak

benim adım insanların hizasına yazılmıştır.

hergün yepyeni rüyalarla ödenebilen bir ceza bu.

keşke yağmuru çağıracak kadar güzel olsaydım

ölüm ve acılar çatsaydı beni

düşüncem yapma çiçekler kadar gösterişli ve parlak

sözlerim ihanete varacak doğrulukta olsaydı.

anmaya gücüm yetseydi de konuşsaydım

diri-gergin kasları konuşsaydım

“kardeşler! ” deseydim “kardeşlerim! ”

“bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

“bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan

bakın yaklaşıyor…”

yazık, şairler kadar cesur değilim

çoçukların üşüdükleri anlaşılıyor bütün yaşadıklarımdan

gövdem kuduz yarasalarla birazcık yatışıyor.

benim gövdem yıllar boyu sevmekle tarazlandı

öyle bir çalımlarla gecenin çitlerinden atlardım

bir güneş sayardım kendimi denizin karşısında

çünkü çam kokularına sürtünüp ağırlaşan ruhların

inanmazdım dosyalara sığacağına

gittikçe ışıldardım dükkanlar kararırken

hüznün o beyaz etrafına sakallarım batardı.

benim adım bilinen bütün cevapların üstüne mühürlenmiş

ellerim tütsülenmiş

evlerin yeni yıkanmış serin taşlıklarında

dirgenler, bakraçlar, tornavidalar

bende kül, bende kanat, bende gizem bırakmadılar

ve içinden bir baş ağrısı gibi çınlamaktansa

gövdem açık bir hedef kılındı belâlara.

ve bu yüzden yakışıksız oluyor

insanları hummalı baharlar olarak tanımlamak

ve bu yüzden göğsümde dakikalar

ince parmaklar halinde geziniyor

konvoylar geçiyor meşelikler arasından

bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına

ölümden anlayani ciddi bir yaprak

unutulacak diyorum, iyice unutulsun

neden büyük ırmaklardan bile heyecanlıydı

karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak.

ismet özel