Aşk-ı Kübra: Aşk uyandığı zaman

20 Temmuz 2009 Pazartesi

Aşk uyandığı zaman

Meğer uykudaymış aşk, kapısını çaldığımda. Sükût tek merhemmiş kapı açılmadığında... Mecnun koşandı, Leyla susan; Yusuf arayandı, Züleyha susan; Varaka sabırdı, Gülşah susan; Süheyl yazandı, Nevbahar susan; Tahir duaydı; Zühre susan; Ferhat yangındı, Şirin susan...

Kapı bir gün açılacak...

Aşk uyandığı zaman...

Sadık Yalsızuçanlar

Aşk, insanın hallerinden bir haldir ve bu dünyaya gelişindeki o saf, yalın haline doğru bir sıçrama imkanıdır. İnsanın yaşamında üç şey habersiz gelir: Doğum, ölüm ve aşk. Nasıl doğumla yeni bir aleme geliyorsak ölümle de yepyeni bir alemin kapısını aralıyoruz. İşte bu iki sessiz belirsizliğin arasında, insanı kayıtlı... ve sınırlı olduğu yatay düzlemden aşkın olana doğru yükselten bir imkandır aşk. Aşk, tüm bağları yıkarak kendi bağlarını kurar. Acısı süreklidir, paylaşılamaz ve sürekli çoğaltır kendisini. Aşk sırlardan bir sırdır, belki Sırların Sırrı`ndan bir haberdir. `Al Aşkını Ver Beni` diyen, Sevgili karşısında, aşk uğruna kendi kişisel algısını sildiği için pişmandır ve `ben`ini geri istemektedir. Oysa aşktan önceki ben`in yerinde artık yeller esmektedir. Aşkla birlikte o ben gitmiş, yerine yepyeni bir benlik gelmiştir.