14 Şubat 2010 Pazar

âh ile eflâk yanar


"Eylesem ağlayarak âh ile eflâk yanar
Su yanar, nâr yanar, bâd yanar, hâk yanar..."
~~


(Eğer ayrılık acısıyla ağlarken bir âh etsem;gönlümdeki ateşten çıkan o âhın dumanı içindeki kıvılcımlardan tutuşup ateş olur,sonra da o ateşten su yanar, hava yanar, toprak yanar.)

Osman Nevres Efendi

3 yorum:

Elif Kararlı dedi ki...

Vay bee aşka bak aşıka bak...Okurken utanıyor insan halinden...Biz O'nun sevgisini kalbimize işleyemiyoruz bile :( Yardımcımız olsun inşaALLAH..

cografyacı dedi ki...

:):) amin blog kardeşi..

sufi dedi ki...

Aşkın ayrılık acısı düştü mü gönüle
O aşkla yanar da atar kendini ateşe.
Yanmaz olur bir daha o ateşte yanan
Feryad-ı ahı o aşkın sarhoşluğundan.


Totini@dilek