Çarmıha gerilmiş ruhum
Nefsim ruhumu çarmıha çiviliyor
Ruhumdan oluk oluk günah akıyor
İsa’nın çilesi sanki içimde bitiyor
Bir kavimler göçü de sanki ten kafesimde
İçimde Musanın 12 yolu
Arkamdan firavunlar kovalıyor
12 kavim geçip kurtuluyor
Sanki 12 yolun 12’si bir bana kapalı
Bir ben kalıyorum acizliğimle
sadece kendi nefsime...
Mehmet Adın
3 yorum:
Yüreğini konuşturmuşsun yine blog kardeşi :) Yüreğin dert görmesin Sevgiler..Tema da pek bi hoş olmuş ;)
İnsanın kalbinde 2 ses olurmuş.Biri gayet gür çıkarmış diğeri ise kısık kısık..kalbimizi dinlediğimizde duyduğumuz ilk ses gür bi şekilde çıkan nefsin sesiymiş.Arkadan gelen o kısık ses ise vicdanın sesi...yazılarını okudukça hissettiğim şeyler vicdanımın sesini yükseltiyor...yüreğine sağlıkk.çok güzel olmuş:)
Sağol blog kardeşi özledim sizi ha valla :):) begenmene sevindim :)
hilal güzel yorumun için sağol :)
Yorum Gönder